ارزيابي بنی صدر از تركيب بودجه پيشنهادي حكومت روحاني و آثارش بر زندگی مردم

ahb11برای شنیدن مصاحبه اینجا را کلیک کنید

عصرجديد: ارزيابي شما از تركيب بودجه پيشنهادي حكومت آقاي روحاني براي سال 1393 و اثرات آن بر زندگي روزانه مردم چيست؟ علت افزايش چشمگير بودجه نهادهاي نظامي و امنيتي و كاهش بودجه استانها و اثر تحريمها بر اين بودجه را چگونه ارزيابي مي كنيد؟

بني صدر: 2 امر واقع شده؛ يكي بودجه اي است كه حكومت آقاي روحاني به مجلس داده است و ديگري مجازاتهايي است كه وزارت خزانه داري آمريكا بر ضد چند شركت وضع كرده كه سبب شده مخالفان توافق ژنو در داخل رژيم ايران قشقرق راه بياندازند كه آمريكا زير قولش زده و توافق ژنو را انجام نداده است و حكومت آقاي روحاني را تحت فشار گذاشتند. بودجه با توافق ژنو ربط مستقيم دارد و وضعيتي كه رژيم در آن است را نشان مي دهد.

از قضيه مجازتهاي جديد شروع مي كنم؛ اين مجازاتها به شركتها و اشخاص ايراني وضع نشده است بلكه بر شركتهاي خارجي طرف معامله با ايران وضع شده است بنابرين از ديد آمريكا نقض توافق ژنو نيست، خودشان نيز همينطور توضيح داده اند. دوما اينكه خانم وندي شرمن در كميسيون خارجي گفته است: «طبق توافقنامه فقط پذيرفته ايم كه مجازاتهاي جديدي كه به برنامه اتمي ايران ربط پيدا مي كنند، وضع نكنيم و الا بخاطر تروريسم و حقوق بشر مي توانيم مجازات وضع كنيم.»، معناي اين حرف اين است كه طرف ايراني مذاكره كننده در توافق ژنو يا پذيرفته است كه مجازاتها فقط مربوط به اتم است بنابرين مجازاتهاي ديگر را مي توان وضع كرد يا از این مساله غافل شده است. در هرحال اين مورد، تنها اشكال توافق ژنو نيست، ما 15 اشكال يافتيم،مخالفان توافق در خود رژيم 19 مورد را شماره كرده اند كه بعضي هايشان با مواردي كه ما يافتيم، مشابه است. اين مساله در واقع اينرا مي رساند كه رژيمي در موقع و موضع تسليم، توافق نامه اي با اشكالاتي كه بر آن وارد بوده است را امضا كرده است و حالا يك مورد از اشكالات رو آمده است. تازه توافقنامه در مورد اتم هم مي گويد: «حتي المقدور مجازات جديدي وضع نكند»، يعني ممكن است وضع كند و آقاي ظريف آنرا امضا كرده است، چون مي داند اختيار كنگره آمريكا دست رئيس جمهور نيست و مي تواند مجازات وضع كند، رئيس جمهور حداكثر مي تواند آنرا وتو كند پس شما كه توافق را امضا كرديد يا اين توانايي را داشتيد كه به متن تهيه شده توسط طرف مقابل "نه" بگوييد يا نداشتيد، اگر داشتيد چرا نگفتيد؟

يادآوري مي كنم كه وقتي كه قشون ايران از قشون روس شكست خورد و كار به قرارداد تركمنچاي كشيد و دولت قاجار 5 ميليون تومان غرامت پرداخت و جان در حال بيرون رفتن از تن فتحعلي شاه بود، اين شكست خورده كه تركمنچاي را پذيرفته بود، رجز مي خواند كه شمشير را بكشم! بعد متملق هايي كه حضور داشتند گفتند: «نه! اعلي حضرت! نكند شمشير را بكشيد، اُرُس كن فيكون مي شود!». حالا شده داستان علي لاريجاني! كه خطاب به آمريكا مي گويد: «شما جرئت كنيد پايتان را از اين توافق بيرون بگذاريد تا ببينيد چه مي شود!»، زبان فريب تا چه اندازه؟ كسي هم در كشور نيست كه به ايشان بگويد: «تو اگر مي توانستي كه اين توافق را امضا نمي كردي! چون در موضع و موقع تسليم هستي، امضا كردي!». حكومت اوباما را در كنگره به سوال و جواب كشانده اند كه چرا كنگره را از مذاكرات محرمانه با ر‍ژيم ايران خبر نكردي؟ و حالا معلوم مي شود كه گفتگوها از تابستان 2012 بوده است كه به اين توافق انجاميده است. شما آقاي خامنه اي كه مي گفتيد: «هرگز با آمريكا نبايد مذاكره كرد» و فريادهايي كه مي كشيدي و دشمن دشمن مي كردي و غضبها اظهار مي فرموديد در همان حال داشتيد زيرازير از موضع تسليم معامله مي كرديد.

نكته مهمي كه هموطنان بايد به آن توجه كنند، اين است كه توافق ژنو، توافق از موضع تسليم است و مي گويد كه ر‍ژيم هرچه امكان داشته را از بين برده است، اگر امكاني داشت كه اين توافق را امضا نمي كرد! اين توافق را امضا كرده است و هر روز يك نقصش بيرون مي آيد، آنچه كه بالاتر گفتم، يك نقصش است، نقص ديگرش به فروش نفت و پولش مربوط مي شود كه آن نيز بيرون آمده است. آقاي ظريف در گفتگو با تايم هم پذيرفت كه گفتگوهاي محرمانه بوده و اين توافق نتيجه آن گفتگوهاي محرمانه است. در گفتگوي بعدي نيز تهديد كرد: «اگر مجازات جديدي وضع شود توافق ژنو باطل خواهد شد». باصطلاح موضع حکومت روحانی ضعیف است و اشکالات وارد بر این توافق بسیار زیاد است و الا مجازاتهای اخیر جدید نیست، آمریکایی ها می گویند که این شرکتها تحریمهایی که برقرار است را رعایت نکردند، مجازات می شوند! به اینها جدید نمی گویند، بلکه می گویند: بعضی از شرکتها که تحریمها دور می زدند، شناسایی شدند و آمریکا اکنون آنها را مجازات می کند! پس چیز جدیدی وضع نشده، با این حال چون موضع رژیم ضعیف است و هر اشکالی که رو می آید، مردم ایران را آگاهتر می کند که این رژیم چقدر ضعیف و ناتوان است و در همین ناتوانی بجای اینکه به مردم ایران روی بیاورد و حقوق این مردم را برسمیت بشناسد، سراغ قدرت خارجی می رود و تسلیمش می شود تا این ملت را تحت این استبداد تبهکار نگه دارد.

بودجه چه می گوید؟ بودجه ای که آقای روحانی به مجلس برده است، به فریاد می گوید: من بر مبنای حل نهایی مساله اتمی تنظیم شده ام! وگرنه مگر شما آقای روحانی نگفتید که خزانه خالی است؟ پس این بودجه را با چه پولی تهیه کردید؟ شما که پول نداشتید، چطور بودجه بستید؟ البته این بودجه کسرهای عظیم دارد، کسر آشکار بودجه عادی اش 50 هزار میلیارد تومان است. بودجه شرکتها، وامهای بانکی و دیگر استقراضها از خارج را نیز با هم جمع کنیم، 450 هزار میلیارد تومان می شود که در واقع کلش کسر است! چطور چنین بودجه ای با این کسر عظیم بسته می شود؟ جز اینکه بنا را بر این بگذارید که مساله اتمی حل می شود و امکان فروش نفت بدست می آید و نفت به قیمتی که در این بودجه معین است، فروخته می شود و می توان این بودجه را خرج کرد!؟ البته می گویند: «بودجه انقباضی است یعنی حجمش کوچکتر شده بنابرین تورم زایی اش کمتر می شود»، آیا این سخن راست است؟ اگر بلحاظ قیمتها بگیرید، راست است چون میزان افزایش بودجه شاید کمتر از نصف میزان تورم در کشور است. اگر بلحاظ مقایسه با بودجه قبلی بگیرید که آقای روحانی گفته که نسبت به آن، بودجه عمومی 50 درصد بیشتر شده است، انبساطی است.

انبساطی یا انقباضی بودن یک بودجه با وضعیت بازار، تولید و توزیع در جامعه ربط مستقیم دارد، هرگاه توزیع همان باشد که قبلا بوده و دستگاه تولیدی در وضع کنونی باشد، این بودجه بشدت انبساطی و تورم زاست، خصوصا که دولت از مالیات، درآمد حاصل نمی کند، درآمد را باید از نفت حاصل کند. قرار بود قیمت دلار را پایین بیاورند، در حالیکه در این بودجه قیمت دلار 2600 تومان معین شده است یعنی از قیمت رسمی 2474 تومانی تعیین شده در دوره حکومت احمدی نژاد که بدان عمل نشد، بیشتر شده است، دلار چطور می تواند پایین تر از 2600 تومان بیاید؟ اگر قرار باشد، توافق نهایی انجام نگیرد، این حکومت بودجه را از کجا خواهد آورد که خرج کند؟ در صورتی که توافق نهایی انجام نگیرد و اجرای توافق اولیه متوقف شود، اولین اثرش بالا رفتن شدید قیمت دلار خواهد شد، هم بلحاظ اینکه چشم انداز را تاریک می کند و در چشم انداز تاریک، ارز اطمینان بخش است، نه ریال ایران که پایه و اساسی ندارد. علاوه بر اینکه خود رژیم هم برای اینکه بتواند هزینه های خودش را تامین کند، ناچار است همان رویه "بالا بردن قیمت دلار" که حکومت احمدی نژاد داشت را ادامه دهد. این از نظر ربط بودجه با توافق ژنو، که هرگاه رژیم بخواهد این بودجه را اجرا کند خود را به حل نهایی مساله اتمی مجبور می کند، به ترتیبی که قبلا توضیح دادم، بزرگ رگهای اقتصادی و فعالیتهای اتمی و نظامی ایران برای مدتی طولانی تحت کنترل و مهار درمی آید، صحبت از 20 سال کنترل بود و معلوم نیست که بعد 20 سال این مهار و کنترل را رها کنند.

بودجه ارتش و سپاه نسبت به دیگر بخشها در بودجه ای که آقای روحانی به مجلس برده است، نسبت به تورم کمتر آسیب دیدند و بودجه شان بیشتر بالا رفته است که معنایش این است که تکیه گاه اصلی این رژیم در سیاست داخلی و خارجی بر نیروهای مسلح است، همان نیروهای مسلحی که آقای ظریف درباره آن گفت که آمریکایی ها از 3 تا تانک و 4 تا موشک ما نمی ترسند، با یک بمب کلک همه اینها را می کنند! با این حال رژیمی که به جامعه تکیه ندارد و در منطقه جز انزوا، موقعیتی ندارد و با وضعیت بین المللی ای مواجه است که در آن ناگزیر به عمل از موضع ضعف و تسلیم است، توجه به نیروهای مسلح را بلحاظ داخلی بیشتر می کند یا از لحاظ خارجی؟ جواب من این است که بیشتر از نظر داخلی! رژیمی که ضعفش عیان شده، دندانهای گرگی اش را اول باید به مردم خودش نشان بدهد و همین کار را دارد انجام می دهد.

غیر از اینکه بخش مهمی از اقتصاد در دست سپاه است با این حال بودجه اش نسبت به بقیه کمتر پایین آمده، نسبت به آنچه که قبلا بوده بالاتر رفته، البته منهای توجه به میزان تورم، چون میزان تورم نسبت به قبل پایین تر آمده است. پس این بودجه از این نظر هم به ما می گوید که چون رژیم ضعیف ترشده، تکیه اش به نیروهای مسلح خصوصا سپاه بیشتر شده و بخشهایی از جامعه که از این رژیم خورد و برد داشتند، کماکان این خورد و برد را خواهند داشت. این سوال باقی می ماند: آقای روحانی که قرار بود، گویا اقتصاد را رونق بدهد و بقول خودش حقوق شهروندان و .... اینها چه شد؟ این بودجه در عمل می گوید که ایران یک رژیم مفلوک و درمانده دارد که در واقع بودجه ندارد (چون با خزانه خالی نمی توان بودجه بست)، امیدوار است در آنچه که به اتم مربوط می شود، تسلیم شود بلکه اجازه پیدا کند، نفت بفروشد تا درآمد حاصل کند که آن درآمد را به ریال تبدیل کند و آن ریال را بودجه و خرج کند پس ربط دو مساله را با هم دیدید.

می ماند که شما هموطنانم، در کجای قضیه هستید و سهم شما از این بودجه چیست؟ صفر! سهم شما صفر است چون این بودجه بخش عمرانی (بخش سرمایه گذاری) ندارد بلحاظ اینکه پول ندارند، قبلا هم آنچه که به پای بودجه تولیدی و سرمایه گذاری می نوشتند، خرج بودجه عادی می کردند ولی حالا اصلا ندارند. این بودجه می گوید که رژیم به انجام این کار که "دولتی درآمد نفت را به سرمایه تبدیل کند که جوانهای ایران کار پیدا کنند و از قِبَل کار، درآمد پیدا کنند و اقتصاد در درون بر تولید متکی شود"، توانا نیست. دوما بودجه همچنان توزیع می شود تا برای تقویت اقتصاد مصرف محور به بازار برود. می ماند یارانه ها؛ فعلا برای پرداخت یارانه ها کسر دارند و در فکر این هستند که چگونه یارانه های دهک های از متوسط به بالا را قطع کنند تا بتوانند که به دهک های پایین جامعه یارانه بپردازند اما یارانه خود به خود تورم زاست، همانطور که یارانه هایی که تاکنون پرداخت کردند را تورم بلعید، بعد از این هم همین کار را خواهد کرد.

تنها راه توزیع درآمد به ترتیبی که تورم ایجاد نکند که تازه تورم صفر نخواهد شد بلکه خیلی کم خواهد شد و مشوق تولید نیز خواهد شد، از راه سرمایه گذاری است که(سرمایه گذاری) در این بودجه صفر است. بذل و بخششها چطور؟ سر جایش است بلکه اضافه هم شده است، آن بخش از موسساتی که گویا باید مذهبی باشند که کارشان ضد مذهب و دین و آزادی و حقوق انسان است، کماکان سهم خودشان را از بودجه می برند. پس بودجه می گوید که حکومت آقای روحانی مال کیست؟ می گوید: مال رژیم است. شما می خواهید خود را فریب بدهید! بدهید! تبلیغات چی های رژیم، بی بی سی و .... دایم بنشینند تبلیغات کنند ولی تبلیغ، واقعیت را عوض نمی کند، شما مردم ایران روزمره زندگی می کنید. این واقعیت بودجه است؛ بودجه ای بدون پول، مستند به سازشی با قدرتهای جهانی برای حفظ نظام ولایت مطلقه فقیه. که مساله اصلی شما مردم ایران این است، اگر به خود بیایید. این تضاد و تناقض آشکار است، نه تنها امروز آَشکار است، بلکه 35 سال آشکار است که ولایت مطلقه با حیات ملی شما، رشد جامعه ایرانی، استقلال ایران، آزادی شما انسانهای ایرانی و حقوق شهروندی سازگار نیست، حتی با اسلام حوزه قم هم سازگار نیست. 35 سال است که روزمره می بینید.

 

به مراسم بزرگداشت و سپس به خاکسپاری ماندلا توجه کنید؛ اول گفتند آقای روحانی می رود، آقای خاتمی هم خواسته است برود. به آقای خاتمی گفتند که گذرنامه ات را گرفته اند نمی توانید بروید! حالا اگر آقای روحانی برود و بخواهد با آقای اوباما دست بدهد، فاجعه ای عظما خواهد شد پس نرود. چه کسی برود؟ آقای ظریف برود که وزیرخارجه است، نخیر، او هم نرود! پس چه کسی برود؟ آقای شریعتمداری برود، آخر هم معلوم نشد که این آقا رفت یا نه! شما در عرصه بین المللی تا این حد گیر هستید، چرا این وضعیت را دارید؟ کوبا که دشمنی اش با آمریکا کمتر از شما نبوده، از انقلاب فیدل کاسترو تا امروز دشمن اند ولی آنجا با هم دست دادند، برادر فیدل کاسترو نترسید از اینکه اوباما با او دست بدهد اما شما می ترسید، هم از لحاظ سیاست داخلی می ترسید و هم از نظر سیاست منطقه ای، هم اینکه در دنیا بگویند: "مراسم دست دادن آقای روحانی و آقای اوباما"، برای شما این یک فاجعه است. ولایت مطلقه فقیه یعنی این!، یعنی شما را در حد مسخره دنیا شدن پایین می آورد که یک رییس جمهوری در یک مراسم شرکت نکند تنها به خاطر اینکه نکند ناگزیر شود با رییس جمهور آمریکا دست دهد. چه کسی در دنیا برای کشور ما اعتباری قایل می شود؟ طرز فکرشان زیاده از حد قدرت مدار و زیاده از حد کودکانه است، رژیمی که تا این حد خود را ضعیف و ناتوان کرده است، هراسان و نگران! اگر شما بر حق ایستاده بودید، آقای اوباما باید می ترسید که با شما دست بدهد، نه شما! شما مردم، چنین رژیمی دارید!

امیدوارم با توضیحاتی که عرض کردم، ربط توافق ژنو و توافق نهایی را با بودجه روشن کرده باشم و ربط هر دو اینها را با مشکل اصلی جامعه ایرانی که ولایت مطلقه فقیه است و تا این هست همین آش است و همین کاسه. شما مردم! خود را با حرفهای مفت سرگرم نکنید، با دروغها سرگرم نکنید، به اینکه "بالاخره یک توافقی شد! بفرمایید، اینجور توافق شد...." سرگرم نکنید. از دوره قاجار تا امروز همچنان می خواهید پشت سر هم ترکمنچای بسازید؟ تا کی؟ یک ترکمن چای آنوقت، بعد دوره ناصرالدین شاه که هر روز یک قسمت از ثروتهای ملی کشور موضوع یک قرارداد می شود و امتیاز واگذار می شود تا به پهلوی ها می رسد، کودتا می کنند، بعد قرارداد دارسی را 60 سال تمدید می کنند که یک جشن برایش می گیریم، بعد از ملی کردن نفت نوبت به کودتای 28 مرداد و قرارداد کنسرسیوم می رسد که باز همجشن می گیریم، بعد نوبت به جام زهر ماجرای گروگانگیری می رسد که می گوییم: پیروز شدیم! بعد نوبت جام زهر شکست در جنگ است که می گوییم: پیروز شدیم! و حالا نوبت به توافق ژنو می رسد، می گوییم: توافق تاریخی، توافق قرن!! کی می خواهیم خود را از این ذلتها و تسلیم شدن ها رها کنیم؟ امید که شما مردم به خود بیایید و به مساله اصلی بپردازید که ولایت مطلقه فقیه است و این(ولایت مطلقه فقیه) ولایت مطلقه شر است، خود را از این شر بیاسایید، مشکلات شما حل می شود. 

گفتگو با رادیو عصرجدید در 22 آذر 1392

گفتگوهای رادیو اینترنتی عصرجدید با آقای بنی صدر، جمعه ها ساعت 21:40 الی 22:10(بوقت ایران) از آدرس زیر پخش می شوند:

http://www.asrjadid.com/musicvideo.php?vid=8eade25e1


Share this post

Submit to DeliciousSubmit to DiggSubmit to FacebookSubmit to Google BookmarksSubmit to Twitter