بنی صدر: انقلاب ایران ما را در موضع تهاجمی قرار نداد ، در دوره شاه. ایران در موقعیت و وضعیت زیر سلطه و تابع غرب بود . انقلاب ایران با شعار نه شرقی نه غربی ما را در وضع استقلال و آزادی قرار داد، اما با گروگانگیری ایران از آن موضع خارج شد و وارد موضع به اصطلاح تهاجمی شد و آقای خمینی هم گفت که این انقلاب بزرگتر از انقلاب اول است ، در واقع ایران را برگرداند به همان موقع پیش از انقلاب بلحاظ اینکه انقلاب ایران آمریکا را به مثابه قدرت از کشور رانده بود و مجریان طرح گروگانگیری که طراحش هم آمریکاییها بودند دوباره آمریکا را از پنجره وارد کردند و محور سیاست داخلی و خارجی کشور شد. به این لحاظ بود که من در همان زمان گفتم که ایران به گروگان آمریکا درآمد.

وقتی آقای خمینی مطمئن شد که صدام نمیتواند ارتش ایران را شکست بدهد ، شعار قدس از راه کربلا می گذرد سر دادند اما  بعد از نوشیدن جام زهر شکست  شعار دفاع مقدس سر دادند و حالا هم میگویند دفاع مقدس.

اما این رژیم عبرت نگرفت و محرمانه برنامه اتمی ساخت و به اجرا گذاشت و سرانجام ، آن هم از پرده بیرون افتاد و تحریمها بر تحریمها افزوند.

کشور در دست مافیا های نظامی مالی افتاد ، رانت خواری و فساد از درون و تحریمها از بیرون نفس اقتصاد ما را حبس کرد و ناچار آقای خامنه ای با نرمش قهرمانانه ، تسلیم نامه وین را آنهم با ۱۰۵ تعهد امضاء کردند و حالا میخواهند بیاندازند به گردن به اصطلاح انتخابی ، یعنی آقای روحانی.

آقای روحانی هم رفته در دانشگاه و گفتند که جز به جز این توافق با تصمیم آقای رهبر انجام گرفت ، خوب اگر توافق وین دستآورد عالی بود چرا میخواهد با دیگری تقسیم کند ، این یعنی خودش هم میداند که یک تسلیم نامه را امضاء کرده ، از آن وعده ها هم خبری نشد و نتیجه اینکه الان ایران در موضع تسلیم است و شش تا جنگ هم روی دست ایرانیها است.

این رژیم انسجام درونی هم نداره ، رو در روییها هر زمان گسترده تر از زمان پیش است ، این رودر روییها هم بر سر حقوق نیست بر سر قدرت دردرون رژیم است  نتیجه اینکه فسادهای یکدیگر را رو میکنند ، آن هم با چه وسعتی.

این وضعیت یعنی ورود رژیم به مرحله انحطاط غیر قابل برگشت.

مکانیسم تقسیم به دو و حذف یکی از دو کار هر قدرتی است، چون قدرت از تضاد پدید می آید و باید یک طرف را حذف کند تا متمرکز و بزرگ بشود، خوب حالا رژیم رسیده به جایی که بیشتر از این تیغش نمی بره و همه به هم می پرند اما هر کدام هم سر جای خودشان هستند.

تنها امیدی که هست و این رژیم ناتوان شد به از بین بردن آن ، وجود بدیل است . بدیل یعنی همان خط استقلال و آزادی .

این بدیل سر جایش هست . اندیشه راهنما ، برنامه کارو اینکه چگونه جامعه مدنی میتواند بعنوان رکن فعال بشود در باز سازی کشور، همه اینها را تدارک میده و آماده دارد.

بنا بر این هرگاه مردم ایران به جنبش همگانی بر بخیزند . نه برای اینکه این رژیم نباشد. برای اینکه هر کسی به حقوق خودش عمل کنند وحقوق یکدیگر را هم رعایت کنند، این جامعه مدنی اگر اینکار را بکنه . هم آن بدیل توانمند شده و هم خود بدیل خویشتن شده و هم زمان تحول زود می رسد و هم تحول بی خطر انجام میشود... در گفتگو با رادیو عصر جدید . جمعه ۱۹ آذر ۱۳۹۵

فایل صوتی

جهت شنیدن صدای مصاحبه لطفا اینجا را کلیک کنید

Share this post